14 kwietnia 2016; Czwartek.
Ranek; 19 stopni.
Po okropnej nocy, poranek zapowiada się pięknie. Słońce, z rzadka przysłaniane przez puszyste chmury, zwiastują piękny dzień i widoczność tęczy.
| Wyklęty admin Moon admin Near admin |
Sesja!
Polowanie na czarownicę!
Cała wyspa!
Trwa!
Lulek
Każdy ma taki świat, jaki widzą jego oczy. :: Zbiór praw i obowiązków :: Zbiór ksiąg wyklętych :: Flora
Strona 1 z 1
Lulek
Lulek:
lulek czarny jest popularnym, dość uciążliwym chwastem, ale na obu kontynentach Amerykańskich, w Japonii, Pakistanie i Indiach uznaje się go za wartościową roślinę uprawną. Mimo tego, że lulek czarny jest silnie trujący, ze względu na skład chemiczny jest cennym surowcem w farmakologii i ziołolecznictwie. Najbardziej charakterystyczną cechą tej jednorocznej, jarej rośliny, jest nieprzyjemny zapach, który wydają zarówno kwiaty jak i liście. Niemiło pachnące olejki eterycznie, które wydziela, sprawiają, że części dorosłej rośliny i siewki są lepkie w dotyku. Jest ciepłolubna i nie zimuje, pierwsze wschody pojawiają się dopiero w maju. Lulek czarny jest pospolitą rośliną na terenie kraju, występuje na całym niżu i najniższych partiach górskich. Preferuje gleby lekkie, przewiewne, o dużej kulturze rolnej. Najlepiej rozwija się na stanowiskach intensywnie nawożonych mineralnie i po przeprowadzeniu zabiegu wapnowania. Do osiągniecia dużych rozmiarów potrzebuje dużej ilości składników pokarmowych i żyznych, próchniczych podłoży, ale może rozwijać się również w mniej sprzyjających warunkach. Jedynym warunkiem koniecznym jest dla niego duży stopnień nasłonecznienia – nie toleruje cienia i wilgoci.
Chwast pojawia się najczęściej na poboczach, wysypiskach i nieużytkach, ale zdarza się, że zachwaszcza również uprawy polowe i ogrody warzywne.
Szkodliwość lulka czarnego jest bardzo duża. Roślina pojawia się najczęściej w okopowych i sadach owocowych, gdzie nie stanowi większego zagrożenia dla plonu. Jednak jej największa szkodliwość objawia się w uprawach maku, gdzie mocno utrudnia zbiór. Nasiona lulka czarnego są trujące i nie sposób ich odróżnić od maku. Obecnie można to zrobić za pomocą specjalnej aparatury, dawniej jednak cały plon, zagrożony obecnością niepożądanych nasion, nadawał się wyłącznie do wyrzucenia. Lulek czarny to roślina psiankowata, więc jest podatna na wszystkie choroby i szkodniki roślin tego typu. Często jest żywicielem pasożytów i grzybów, które atakują pomidory, paprykę czy tytoń. Z tego względu stanowi duże zagrożenie w ogrodach warzywnych.
Cała roślina jest silnie trująca, zarówno w formie świeżej jak i suszonej, dlatego jej udział w pastwisku lub łące przeznaczonej na siano wyklucza obszar z użytkowania. Lulek czarny jest jedną z najbardziej płodnych roślin, a jego nasiona są przenoszone z wiatrem na znaczne odległości – z tego powodu jest bardzo ekspansywny i jego pojawienie się w okolicy uprawy, stanowi dla niej zagrożenie.
lulek czarny jest popularnym, dość uciążliwym chwastem, ale na obu kontynentach Amerykańskich, w Japonii, Pakistanie i Indiach uznaje się go za wartościową roślinę uprawną. Mimo tego, że lulek czarny jest silnie trujący, ze względu na skład chemiczny jest cennym surowcem w farmakologii i ziołolecznictwie. Najbardziej charakterystyczną cechą tej jednorocznej, jarej rośliny, jest nieprzyjemny zapach, który wydają zarówno kwiaty jak i liście. Niemiło pachnące olejki eterycznie, które wydziela, sprawiają, że części dorosłej rośliny i siewki są lepkie w dotyku. Jest ciepłolubna i nie zimuje, pierwsze wschody pojawiają się dopiero w maju. Lulek czarny jest pospolitą rośliną na terenie kraju, występuje na całym niżu i najniższych partiach górskich. Preferuje gleby lekkie, przewiewne, o dużej kulturze rolnej. Najlepiej rozwija się na stanowiskach intensywnie nawożonych mineralnie i po przeprowadzeniu zabiegu wapnowania. Do osiągniecia dużych rozmiarów potrzebuje dużej ilości składników pokarmowych i żyznych, próchniczych podłoży, ale może rozwijać się również w mniej sprzyjających warunkach. Jedynym warunkiem koniecznym jest dla niego duży stopnień nasłonecznienia – nie toleruje cienia i wilgoci.
Chwast pojawia się najczęściej na poboczach, wysypiskach i nieużytkach, ale zdarza się, że zachwaszcza również uprawy polowe i ogrody warzywne.
Szkodliwość lulka czarnego jest bardzo duża. Roślina pojawia się najczęściej w okopowych i sadach owocowych, gdzie nie stanowi większego zagrożenia dla plonu. Jednak jej największa szkodliwość objawia się w uprawach maku, gdzie mocno utrudnia zbiór. Nasiona lulka czarnego są trujące i nie sposób ich odróżnić od maku. Obecnie można to zrobić za pomocą specjalnej aparatury, dawniej jednak cały plon, zagrożony obecnością niepożądanych nasion, nadawał się wyłącznie do wyrzucenia. Lulek czarny to roślina psiankowata, więc jest podatna na wszystkie choroby i szkodniki roślin tego typu. Często jest żywicielem pasożytów i grzybów, które atakują pomidory, paprykę czy tytoń. Z tego względu stanowi duże zagrożenie w ogrodach warzywnych.
Cała roślina jest silnie trująca, zarówno w formie świeżej jak i suszonej, dlatego jej udział w pastwisku lub łące przeznaczonej na siano wyklucza obszar z użytkowania. Lulek czarny jest jedną z najbardziej płodnych roślin, a jego nasiona są przenoszone z wiatrem na znaczne odległości – z tego powodu jest bardzo ekspansywny i jego pojawienie się w okolicy uprawy, stanowi dla niej zagrożenie.
Każdy ma taki świat, jaki widzą jego oczy. :: Zbiór praw i obowiązków :: Zbiór ksiąg wyklętych :: Flora
Strona 1 z 1
Pozwolenia na tym forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach